گل سرخ

آروم نداره قلب من دلم یه گلوله آتیشه

اگه  نباشی  این  دلم تا  به  ابد تنها  میشه

توی  باغم  گل  سرخی ، دلم  پیش  دلش  گیره

جایی  را  من  سراغ  دارم  که  دل  آروم  نمی گیره

با   این   که   این   گل   نازم    اسیر    خاک    تقدیره

دلم    از    سینه ی    سرخش    سراغ    عشقو    میگیره

براش   چند   قطره   ی  بارون  ، همش   سیلاب  و   دریا   بود

تن    سرخش     زیر    بارون     مثل     مخمل     چه    زیبا     بود

اگه   فهمیدی   رازشو   تو   چشماش  یا  اینکه  از دل   همیشه  تنهاش

بدون   گل   دلش  یه   جایی    گیره   اگر  باشی   پیشش    آروم     می گیره

 مبادا   تو   دیگه   تنهاش     بذاری   تک   و   تنها    تو   این   دنیاش      بزاری

دل    مسافری        که     باز     دوباره      هوای     دیدن      گلش      رو       داره

چشمان تو

عشق را تنپوش جانم می کنی

چتری از گل سایه بانم می کنی

ای صدای عشق در جان وتنم

ان سکوت ساکت وتنها منم

من پر از اندوه چشمان توام

اشنایی دل پریشان توام

اتش عشق تو در جان من است

عاشقی معنای ایمان من است

کی به ارامی صدایم می کنی

از غم دوری رهایم می کنی

ای که در عشق و صداقت نو بری

کی مرا با خود از اینجا می بری

فرصت

 

یه پنجره با یه قفس ، یه حنجره بی هم نفس

سهم من از بودن تو ، یه خاطره است همین و بس

تو این مثلث غریب ، ستاره ها رو خط زدم

دارم به آخر می رسم ، از اونور شب اومدم

یه شب که مثل مرثیه ، خیمه زده رو باورم

میخوام تو این سکوت تلخ ، صداتو از یاد ببرم

بزار کوله بارم روشونه شب بزارم

باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم

داغ ترانه تو دلم ، شوق رسیدن تو تنم

تو حجم سرد این قفس ، منتظر پر زدنم

من از تبار غربتم ، از آرزو های محال

قصه ما تموم شده ، با یه علامت سوال

بزار کوله بارم روشونه شب بزارم

باید که از اینجا برم ، فرصت موندن ندارم